Tuesday, March 5, 2013

My Sweet Revenge Chapter 6

Chapter 6

Pagkatapos mag walk out ni Anna, hindi siya agad bumalik sa villa kundi nagtago siya sa isang kweba dun sa may tabing dagat. Umiyak lang siya dun dahil gusto niya pagbalik niya ng villa maayos na siya. Na babalik na yung Anna Madrigal na kilala niya bilang malakas at hindi itong Anna Madrigal na sobrang hina at umiiyak lang. 


Nilabas niya lahat ng sama ng loob niya sa loob ng kwebang iyon, sobrang sakit para sa kanya. Hindi parin talaga nawawala yung sakit, magaling lang pala niyang natago ang sakit na iyon pero sa huli sobra parin sakit yung lahat na nangyari 8 years ago. 


Sobrang sakit lalo't na at nakikita niya yung lalaking nagbigay sa kanya ng sugat na iyon, yung lalaking pinagkatiwalaan niya ay nakikita niya at hindi niya maitago yung sakit na iyon. At lalong nagsisilabasan yung mga memorya na pilit niyang ibinaon. 


At ngayon that memory, that horrible memory came back to haunt her at dahil iyon kay Art. Ayaw niyang alalahanin ito dahil hindi niya alam baka mabaliw na siyang tuluyan dahil sa sobrang sakit. Ayaw niyang alalahanin dahil sobrang sakit parin nito, na parang bago lang yung sugat na iyon. 


When she calmed down, naglakad na siya papunta sa dagat upang maghilamos, maalat man ang tubig pwede na ito para lang walang makahalata na galing siya sa pagiyak. Buti nalang at wala si Ren ngayon at nasa Manila ito kasama ng magasawang Robledo. 


Bumalik na din siya sa villa, at sinalubong siya ni Lucas, nagtataka ang mukha ni Lucas siguro dahil swollen parin yung mga mata niya "Ano pong nangyari?" Lucas asked. 


"Lumangoy ako sa dagat at eto." she lied and forced herself to laugh "If you'll excuse me maliligo na muna ako." she said and hurriedly walked to her room. 


She showered and she stayed there for like an hour and she just cried again, naupo na siya sa marble na sahig ng shower area ng bathroom at umiyak lang siya habang nakabukas parin ang shower. Bakit umiiyak na naman siya?


Diba sabi niya pagkabalik niya hindi na ulit siya iiyak? Pero bakit tuwing pumipikit siya nagpapakita iyong memoryang iyon? 


Nagulat nalang siya nang may yumakap sa kanya and gently comforted her. "Shh... it's ok.... I'm here. I'm here." paulit ulit nitong sabi sa kanya. Bakit siya nandito diba dapat nasa Manila parin siya ngayon pero eto siya, lalo siyang napaiyak dahil nandito si Ren. 


"Ren." she cried "I was wrong." she cried hysterically. "It hurts and I don't want to be alone." 


Using his right hand Ren turned the shower off first "I'm here. I'm here." paulit ulit niyang bigkas. And he rose and gently carried her and kissed the top of her head "I'm here." he again said and when they were outside the bathroom, he let her stand up and he helped her to wear her robe. 


Inalalayan niya ito papunta sa kama at tinulungan humiga, at humiga na din siya at niyakap lang siya nito. "I'm here." he again said to her. 


Pinikit ni Anna ang kanyang mga mata pero hindi parin nagpapigil ang mga luha niya. Today she's vulnerable and she can't do anything. 


Hindi alam ni Anna kung gaano sila katagal na magkayap pero with Ren's hold on her she knew she was safe and never will be alone. She knew and felt safe and comforted. 


Dahan dahan niyang idinilat ang mga mata niya at nakita niyang nakatingin lang sa kanya si Ren. "Ren let's make them suffer." she said. 


Akala niya sapat na yung makita siya ng mga Monteverde, akala niya sapat na yung malaman nila na wala na siya sa ibaba kundi nasa tuktok na siya. Na hindi na siya isang basahan. Pero hindi pa pala sapat iyon. Hindi sapat yun dahil sobrang dami nilang kinuha sa kanya. At hindi sapat iyon, pagbabayaran nila yung mga kinuha nila sa kanya. 


Although hindi na nila maibabalik iyon, ipaparamdam niya kung paano mawala ang lahat sa isang iglap. Mararamdaman nila kung paano nila siya trinato dati. Kukunin niya ang lahat ng meron sila at hindi siya mapapagod maghignati dahil nararapat lang sa kanila ang magdusa. 


"What do you want to do?" Ren asked her. The good thing about Ren he never asked, mas gusto niyang sabihin kung ano ang problema, hindi siya magpupumilit na malaman kung ano man ang meron. He'd wait. At ngayon she was glad na hindi niya tinatanong kung bakit nagbago ang isip niya. 


"I want to take everything away from them." just like how they took my everything and didn't even blink an eye when they did. 


Ren smiled at her and kissed her forehead "Ok then." he said. 


"Why are you back so early?" she finally asked him. 


"I was already on my back my home but Lucas called and told me you were acting weird so I went back immediately." Ren answered her "Are you now ok?" he asked. 


Ngumiti siya dito at sinubsob niya yung mukha niya sa dibdib ni Ren "I'm now." she said. "Thank you for coming home." she thanked him "I love you."


"I love you more Anna." 


They stayed like that for quite a while but then Ren's stomach growled, Anna laughed, she's fine again nandito na si Ren at dahil nandito na ulit siya nagiging malakas na ulit siya. 


Tumayo na si Anna nad grabbed Ren's hand "Come on let's eat." she said. 


Umupo naman si Ren and smiled at her "Go and change." he said at napatingin naman si Anna sa sarili niya and yeah she needed to change. Naka robe lang siya. 


So nagmadali siyang pumunta sa closet to get any piece of clothing after that nagtungo ulit siya sa kama "Let's go?" she asked nagugutom na din kasi siya. 


And they went to the dining room and immediately the maids prepared the table for them. 


They were laughing while they were eating, back to normal na yung sarili ni Anna. Unti unti ulit nababaon yung mga memorya. Ganun siguro talaga kapag kasama niya si Ren. 


Natahimik sila nung biglang sulpot ni Lucas "Sir, Mr. Art is here." 


Anna's body went stiff when hearing Art's name. Bakit siya nandito? She felt uneasy. Tumingin sa kanya si Ren like asking her something pero hindi niya ito maindintihan. Wala siyang napapasok sa utak niya kundi nandito si Art at hindi siya sigurado kung matatago pa ba niya yung sakit. 


"It's late. Tell him to come back tomorrow." Ren told Lucas as if learning Anna's expression. 


Umalis agad si Lucas pero agad din itong bumalik pero naunang pumasok si Art sa loob ng dining room, he quickly looked at her and his eyes were full of worry at nung nakita siya nito mistulang kumalma ito. Hindi alam ni Anna kung bakit basta ayun yung naramdaman niya sa tingin ni Art. 


"What are you doing barging into someone else's home just like that?" Ren asked him. 


But Art kept on staring at Anna "Nagalala ako sayo." he said to her. 


She almost snapped again. Nagalala kailan pa siyang natutong magalala para kay Anna? "What are you doing here?" she asked him. Alam niyang gustong maintindihan ni Ren kung ano ang mga sinasabi nito kaya nag English siya. 


"Akala ko kasi hindi ka pa bumabalik. Nagalala ako nung bigla kang umalis na umiiyak." sabi nito. 


Biglang naalala ni Anna yung pangyayari kanina. The pain immediately came back. She stood from her seat dahil baka lalo nilang mapansin yung mukha niya at mahulaan kung ano ang sinasabi nito. 


She can't let them. "Ren I'm tired so I'm going to bed." she said and walked.


"Bakit ka umiyak kanina Anna?" Art asked.


Napahinto siya pero hindi siya lumingon. Bakit? Dahil pinaalala mo sa akin yung mga kinuha ng pamilya mo. Naglakad ulit siya at nagpunta sa kwarto at diretso sa bathroom at ngayon nilock niya ito.


She softly cried, covering her sobs with her hands. She can't let Ren hear her cry again. 


***


Ren stood up "What are you doing here Art?" he asked again. His becoming more irritated with him.


Tumingin na sa kanya si Art. "I was here to again convince you to reconsider." Alam ni Ren na hindi iyon ang sinabi nito kay Anna pero pinabayaan nalang niya.


Anna said earlier she wants them to suffer. Pero hindi nito nasabi kung paano. But he had a plan. "I'm sorry  Art but our decision is final. If your family won't be able to return the 15 Million we would sue." he said. 


It was his plan. To sue them. He knew they won't be able to return the money and to sue them is good. Makukuha niya yung lupa ng mga ito if he wins in court which he will dahil may mga pinakilala na ang magasawang Robledo sa kanya kanina. 


They will have no choice but to give the land to him until they haven't pay the money. 


Umalis na din si Art pagkatapos ng iyon. At si Ren naman ay nagmadaling pumunta sa kwarto nila ni Anna, she was nowhere inside the room. 


He walked towards the bathroom door and when he reached it, the door was locked and then he heard her cry. Gusto niyang ipilit na buksan ito. He might not know why but he sure knew that she's in pain. 


And the scene earlier made his heart ache too. It hurts to see the one you love cry and you don't know what to do just to make them stop or how to transfer the pain towards you. 


"Anna." he called. 


***


Narinig ni Anna yung boses ni Ren and she stopped from crying kahit pa may mga luha parin. Tumayo siya sa pagkaupo sa likod ng pinto at nagpunta sa may sink at tinignan niya yung mukha niya. 


She looked so weak. So fragile. 


Ren knocked again pero hindi niya ito pinagbuksan. Dahil ngayon nakikita ni Anna yung expression ng mukha niya sa salamin. 


The expression that showed the pain of losing someone. 


She can't let him see her like this. He can't see her. 


Nanatiling nakatitig si Anna sa reflection niya sa salamin at nakikita niya dun yung dating Anna. So weak, fragile and so alone. 


Alam nga ni Ren ang storya ng buhay ni Anna pero may tinatago parin siya dito. Walang nakakaalam. Wala siyang pinagsabihan nito dahil iniisip niya na pag hindi niya sinabi baka hindi talaga nangyari iyon. Pero nangyari yun at sobrang sakit. 


Hindi niya hahayaan na  malaman ni Ren iyon. 


"You could have been 8 years old by now." she said while looking at the mirror and tears just kept on falling. 


If only she knew, she should have had protected her unborn child. Kung alam lang niya siguro kasama niya ngayon yung baby niya. 


Kung hindi siguro ito nawala sa kanya dahil sa mga Monteverde, siguro ngayon masaya siya kahit na silang dalawa lang ni baby. 


Pero napakasama ng mga Monteverde, kinuha nito ang lahat sa kanya, mula sa pagkatao't dignidad niya haggang sa sanggol na nasa sinapupunan niya. 


She'll take everything away from them. Siya naman ngayon. 


For her unborn child, she'll do anything to make that family suffer till the end. Mamatay man siya.


A/N:
The 3 apostrophe (***) means change of character. 

No comments:

Post a Comment